Weet je waar ik mezelf soms op betrap?
Dat ik snel geneigd ben te vragen: “Hoe gaat het met je? “
Je denkt nu misschien: ‘Nou en? Dat vraag ik ook zo vaak aan mensen.’
Bij mensen met autisme is zo’n vraag echter niet altijd handig, omdat de vraag te vaag is. Veel mensen met autisme zullen na gaan denken over die vraag:
‘Welk antwoord wil ze nou horen? Bedoelt ze hoe het met mij gaat in vergelijking met vorige week of gisteren? Of wil ze weten hoe het nu op dit moment gaat ten opzichte van vanmorgen? En gaat de vraag dan specifiek over hoe het gaat op mijn werk of over mijn privéleven? Maar ja, hoe het lichamelijk met mij gaat is toch ook weer anders dan mijn gemoedstoestand.
Of is het een algemene vraag? Dat ze een soort gemiddelde van vandaag of van de afgelopen week wil horen…? Tja, hoe voel ik me eigenlijk? Wanneer kan ik zeggen dat ik me goed voel en wanneer zeg ik dat het wat minder goed gaat?
Want als ik koorts heb, een beetje gestrest ben of een klein beetje hoofdpijn heb, mag ik dan nog wel zeggen dat het goed gaat? Of moet ik vrolijk en opgewekt zijn voordat ik kan zeggen dat het goed gaat?
En stel dat het de hele week niet goed ging, maar vandaag toevallig wel, wat zeg ik dan?’
Je merkt al dat zo’n simpele vraag nog veel meer vragen kan opwekken. Als je wel belangstelling wilt tonen, is het prettiger om specifiek te vragen naar wat je wilt weten.
Lees hier verder hoe bijvoorbeeld.